Prepare yourself !

Omdat wij regelmatig vragen krijgen over pleegzorg en hoe te beginnen dacht ik; mooi onderwerp voor een blog!
Hoe bereid je je voor op de komst van een pleegkind? Waar moeten we allemaal aan denken? Wat zijn zaken waar je over na moet denken?

Terwijl ik deze blog typ zit Max naast mij lekker z’n boterham te eten en woont hij alweer 5,5 maand bij ons. Wat gaat de tijd toch snel! Vorig jaar herfst kregen wij het voorstel voor deze kleine jongen en nu zijn we gewoon alweer ¾ jaar verder en is er alweer zo-veel gebeurd wat we vooraf niet voor mogelijk hadden gehouden.

Match of niet?

Wanneer je eenmaal alle voorbereidende gesprekken, pleegouder-opleiding en daadwerkelijk een voorstel heb gehad, dan begint het echte werk.
Allereerst moet je als persoon nadenken of dit kindje (leeftijd, voorgeschiedenis) bij jou past en of jij zijn rugzak kan dragen. Vervolgens moet je natuurlijk nagaan of het kindje past in je gezin wat er al is.
Wij kregen een voorstel van Max die destijds 4 maanden oud was. Eenmaal bij de overdracht was hij 8 maanden. Wij kregen dus een voorstel voor een kindje van 4 maanden toen onze dochter bijna 2 jaar was.
“Past dat? Kan dat bij elkaar qua leeftijd en verzorging? Kan dat organisatorisch en praktisch?”

Wij waren van mening dat dit jongetje een match was (met de beperkte info die we destijds hadden), dus hebben wij ingestemd met het aanbod. En dan begint de praktische voorbereiding; bed, kast, kleding, etc.

Praktische preps

We hebben een kleine volksverhuizing gedaan in ons huis: onze slaapkamer naar zolder, Juul in d’r peuterbed in ‘onze’ slaapkamer en het ledikant weer opzetten en uitzoeken wat we nog in huis hadden. Deze verhuizing hebben we samen met Juul gedaan, zodat zij ook betrokken werd en gelijk een stukje voorbereiding op het broertje wat kwam.

Onze babyfase met Juul was natuurlijk al even geleden dus maxicosi en dergelijke lagen weer op zolder. Daarbij kwam dat op dat moment er zowel een neefje als nichtje geboren zouden worden en wij een groot deel van onze baby-uitruisting hadden beloofd aan de papa’s en mama’s in wording.
Na gezamenlijk besluit is toen besloten dat wij onze spullen zouden houden en mochten ze alsnog iets nodig hebben waar Max al te groot voor zou zijn, dan kwam het alsnog hun kant op.

Extra bagage

Op alle praktische zaken kun je je voorbereiden; kamertje, kleding, voeding, kinderopvang, pleegouderverlof bij je werkgever, etcetera.
Het enige waar je je niet op kan voorbereiden is de daadwerkelijke zorg voor een kindje wat niet biologisch van jou is en alles wat daar verder nog bij komt aan ‘bagage’.
Hetgeen wat erbij komt kijken is bijna niet uit te leggen aan mensen die geen pleegkinderen opvoeden.

• Emotionele band met en liefde voor je pleegkind die je zo graag gelijk wil voelen, maar er niet gelijk is;
• Veel huilen en/of slaapgebrek voelt echt anders van je pleegkind dan bij je eigen biologische kind;
• Reacties van je pleegkind die je niet snapt, omdat je niet heel de voorgeschiedenis weet;
• Bezoek met ouders en daarmee ‘inbreuk’ op jouw huis en veilige haven voor iedereen in het gezin;
• Rechtszaken over omgangsregelingen, procedures uit het verleden, uithuisplaatsing, etc;
• Uitspraken van rechters die direct invloed hebben op het leven van je pleegkind en daarmee ook jouw leven;
• Telefoontjes met voogd en/of pleegzorgwerker over alles wat je pleegkind betreft.

Dit is slechts een kleine selectie, maar andere pleegouders zullen dit herkennen. Ouders op het schoolplein of verjaardagen zullen reageren met “ow ja, dat herken ik van mijn dochter/zoon”. En hoewel support heel belangrijk en super fijn is, net als het luisterende oor, mist dan toch die gemeenschappelijke deler: pleegkind/pleegzorg.

In gesprek gaan met andere pleegouders is zo waardevol en belangrijk! Elkaar begrijpen met 2 woorden of een blik uitwisselen als je de kids samen ziet spelen en elkaar 100% begrijpen, daar gaat het om!

Opgestuurde liefde

Vanuit diverse mensen in ons netwerk kwamen dozen kleding, bakken met speelgoed en (zelfgemaakte) knuffels bij ons aan. Totaal overdonderd door de hoeveelheid liefde die onze kant op kwam voor een kindje wat we nog niet eens kende of zelfs gezien hadden.
Onze buren zijn maar wat blij met het thuiswerk-beleid van mijn werkgever, maar dit keer waren alle pakketjes die kwamen voor onszelf en we wisten soms niet eens dat ze kwamen.

Die periode pakten we dozen uit en sorteerden we kleding en speelgoed. Kleine maten kleding en baby speelgoed maar ook al grotere dingen.
Zodra de ene doos uitgepakt was, ontving Sanne of ik een berichtje via app/Messenger “we hoorden van … dat jullie een pleegkindje krijgen. Hebben jullie nog iets nodig? Ik heb nog … liggen. Kan ik je zo komen brengen?”

Ook dit is pleegzorg, het verbindt mensen. Zij die geen pleegzorg doen, leveren indirect toch een grote bijdrage en dat is mooi!

Leuk dat je weer meegelezen hebt ! Wat zijn zaken waar jij nog over na zou denken voor een (pleeg)kindje bij je komt wonen?

Liefs,

Astrid