Maximaal wennen

De eerste week van pleegzoon Max in ons gezin zit erop. En wat zijn we blij dat we kunnen zeggen dat het goed met hem (en met ons) gaat.

Woensdag was de overdracht van zijn vorige pleegouders naar ons gezin. Ouders hadden verzocht om daarbij te zijn en dat zij letterlijk de overdracht mochten doen. Voogd stemde in met deze wens en zo werd Max door vader uit de auto gehaald van vorige pleegouders, gaf hem een kus en knuffel, droeg hem over aan moeder die ook een kus en knuffel gaf en zo kwam Max in onze armen terecht.
Ouders zijn daarna huiswaarts gegaan, zoals vooraf afgesproken was, en met vorige pleegouders hebben wij nog wat zaken besproken en toen het tijd was voor het middagslaapje van Max hebben pleegouders afscheid genomen en zijn ook zij huiswaarts gegaan.
De rest van de woensdag was rustig en hebben we ons ritme met z’n 4en proberen te vinden.

Donderdag past onze schoonzus op Juul en dat hebben we gewoon door laten gaan. In de ochtend dus ‘opeens’ twee kindjes uit bed, aankleden, voeden en in de auto. Max is vroeg wakker dus tegen de tijd dat hij aangekleed was en de ochtendfles leeg had, werd Juul wakker dus perfecte timing.
In de maxicosi in een andere/nieuwe auto keek Max z’n ogen uit en onderzoekend rond. Tegen hem blijven praten zodat hij onze stemmen als herkenningspunt hoorde werkte rustgevend voor hem.
Eenmaal thuis en na zijn ochtendslaapje moest ik wat boodschappen halen, dus met Max in de kinderwagen naar de supermarkt. Hij was erg onder de indruk van de nieuwe kinderwagen, hobbel-de-bobbel door de sneeuw lopend en mama met mondkapje in de supermarkt.
Wat voor mij een klein rondje supermarkt was, was voor Max héél veel nieuwe indrukken. Eenmaal thuis ‘ontdooide’ hij weer en was het al snel weer goed.

Vrijdag, zaterdag en zondag konden we verder wennen aan onze modus als gezin met baby. Op uur en tijd eten en slapen is met Juul alweer even verleden tijd, dus dat is vooral weer even wennen. Max went aan onze stemmen, rituelen in huis, geluiden van keukenkastjes, geluid van de deurbel en onze geuren. En zo wennen wij aan zijn geluidjes en welke behoeftes daar bij horen, wat hij fijn vindt als hij verdrietig is of nabijheid nodig heeft, welke groente/fruit/broodbeleg hij het lekkerste vindt en zo nog veel meer.

Maandag en dinsdag hebben we ’s ochtends samen Juul naar de opvang gebracht, zodat hij ook dat ritme leert en ziet hoe dat in z’n werk gaat.
Juul overgedragen aan de leidsters gingen wij huiswaarts en kon hij spelen, eten en slapen. Ondertussen kan ik het huishouden doen, waar hij mij nauwlettend observeert wat ik aan het doen ben en of hij mij wel kan zien en of ik wel terugkom.
’s Middags is Sanne extra vrij en neemt zij Max over zodat ik wat uren kan werken.

Woensdag is Sanne d’r vrije dag dus kan ik werken. Onze pleegzorgwerker komt even een bliksembezoek brengen om te zien hoe Max en wij het doen met z’n allen. Afgelopen dagen hebben we regelmatig telefonisch contact gehad en vertelde we haar steeds hoe goed hij het doet, hoe relaxed hij is/overkomt en hoe het met ons gaat.
Toch wil ze dat ook even live zien en dus komt ze heel even langs om dat ook zelf te kunnen zien. Al snel is ook haar conclusie dat hij relaxed is, ons goed in de gaten houdt (zoals een baby hoort te doen) en dat we een relaxte indruk maken op haar.

Onze eerste week met Max zit erop en het gaat beter dan verwacht. Hij eet goed (wat een positief teken van veiligheid is), speelt, slaapt, is vrolijk en maakt contact.

Wij gaan lekker verder wennen aan ons gezin van 4!
Leuk dat je meeleest en tot snel!

Lieve groet,

Astrid