Zo welkom !

Het is alweer een hele tijd geleden dat er een blog verscheen. Er is genoeg gebeurd sindsdien, waarover ik later wellicht meer ga schrijven.

Komende week gaat ons leven veranderen; onze 3e pleegzorgplaatsing vindt plaats en Juul wordt dus grote zus.
Eindelijk is er een datum bekend na maanden van wachten en onzekerheid.

Na het stoppen van de weekendplaatsing van onze vorige pleegzoon tijdens de eerste Corona lockdown zijn Sanne en ik na gaan denken wat onze pleegzorgwensen zijn. Conclusie van deze overdenkingen was dat wij geen weekend/vakantiepleegzorg meer wilden. Wij wilden ons gaan oriënteren op permanente pleegzorg, wat betekend dat er 24/7 een kindje bij ons komt wonen.

Oriënterend gesprek
Tijdens het oriënterende gesprek met een matches van onze pleegzorgorganisatie kwamen vragen voorbij als:
“Welke leeftijd mag het kindje hebben?”
“Waarom denken jullie nu aan permanente pleegzorg en is weekend/vakantiepleegzorg van de baan?”
“Willen jullie liever een vrijwillige plaatsing of een plaatsing met rechterlijk kader?”
“Waarom doen jullie geen kortverblijf pleegzorg? Tijdelijk (max. 2 jaar) voor een kindje zorgen totdat het kind naar een permanente plek gaat?”

Allemaal goede vragen waar wij zelf ook over nagedacht hadden tijdens onze ‘break’ en waar wij dus ook een antwoord op hadden.
Een aantal keren in het gesprek kwam de vraag van de matcher “en zou een jongetje van 4 maanden in dit beeld passen?”

Tadaa….Aanbod
Na 4 koppen koffie kwam de mededeling dat voor zijn vertrek van kantoor de matcher een aanbod had gekregen met de vraag om dat bij ons voor te leggen. Jullie raden het al; een jongetje van 4 maanden.
Onze eerste reactie was dat het qua leeftijd goed bij Juul d’r leeftijd zou passen en geslacht maakt ons uiteraard niet uit.

Wij zouden erover na gaan denken en hem terugkoppelen wat onze beslissing was. De rest van de dag, avond en week dachten we natuurlijk nergens anders meer aan. Ons eerste gevoel zei ‘ja’ en dat lieten we de matcher weten.
Een collega van hem die bij dit kindje betrokken was zou ons zo snel mogelijk bellen met meer informatie en dan zou de rest van het traject volgen.

Hello little one
In de weken/maanden erna voerden we veel gesprekken met de betrokken voogd, de matcher, maakten we kennis met zijn ouders en hebben we kennisgemaakt met het jongetje zelf (vanaf nu noem ik hem Max) en zijn huidige pleegouders.
Nadat officieel was geworden dat wij z’n pleegouders zouden gaan worden is het wen-traject gestart met Max en z’n huidige pleegouders (die door hun jarenlange ervaring een heel solide plan hadden opgesteld waar wij ons in konden vinden).
Na een eerste kennismaking bij pleegouders thuis waarin we echt merkten dat Max goedkeuring zocht bij z’n huidige pleegouders of hij wel bij ons op schoot mocht zitten en of hij de fles wel mocht drinken, merkten we bij de volgende momenten echt snel verbetering. Max zocht contact met ons en wij maakten op onze beurt (gepast) contact met hem; alles op een rustig tempo.

Ready
Ieder moment zocht hij meer contact met ons en daarmee ook minder goedkeuring bij z’n huidige pleegouders.
Hij is zwaar onder de indruk van z’n grote-zus-in-wording, zo lief om te zien hoe die twee samen contact maken !

Nadat wij regelmatig samen afspraken en wij momenten met Max deelden, besloten we dat we het onvermijdelijke niet langer uit moesten stellen; een datum prikken voor de overplaatsing.
Zo kwamen we op de datum komende week uit en na goedkeuring van voogd, matcher en terugkerende pleegzorgwerker kwam het verlossende telefoontje waar wij al maan-den op wachten; Max komt naar ons!

Ik zal jullie op de hoogte houden van deze verandering in ons gezin en wat wij meemaken met Max en Juul.

Liefs,
Astrid

Disclaimer: Jullie zullen snappen dat ik in verband met de privacy van het jongetje en zijn ouders niets kan/mag/wil delen over de situatie van het kindje en ouders. Ook gebruik ik een fictieve naam, zodat zijn én onze veiligheid niet in geding komt